‘Ik wil heel graag het goede nieuws met je delen. Ik ben zwanger’.
Toen dit mailtje binnenkwam voelde ik blijdschap en ontroering. Het was een klein jaar eerder dat haar aanmelding via de huisarts bij me binnenkwam. Ze had al lange tijd last van heftige slaapproblemen, stressklachten en veel piekergedachten. Die laatste was één van de grote boosdoeners van die slaapproblemen, vermoedde ik toen.
Aangeslagen zit ze aan de andere kant van het beeldscherm. Bij de intake vertelt ze dat haar slaapproblemen heel veel impact hebben op haar leven. Feestjes vermijdt ze vaak. Na een drukke avond is haar nachtrust nog moeilijker te pakken, zo heeft ze geleerd. Een weekendje weg is afzien. Slapen in een andere omgeving is uitgesloten.
Haar grootste verdriet zit in de vele mislukte pogingen om zwanger te worden. De prille zwangerschappen worden door haar lijf keer op keer afgebroken. In die paar weken die hier tussen zitten, is er steeds een totale ontregeling. Ze slaapt nauwelijks en de paniek is enorm. Ze is ervan overtuigd dat haar lijf abnormaal heftig reageert op de zwangerschapshormonen.
Zo groot als haar wens is om moeder te worden, de angst en overtuiging om negen maanden nauwelijks te slapen is zelfs groter. De IVF-trajecten worden stopgezet. Er moet eerst rust komen. Kan ik haar helpen minder te piekeren, minder gestresseerd te zijn? Beter te slapen?
We starten een online psychologische behandeling. Ik spreek met haar aan de andere kant van het scherm. Thuis werkt ze aan opdrachten in een online omgeving en tussendoor hebben we mailcontact. Ze leert meer in contact te zijn met haar lichaam en gevoel. Ze leert haar gedachten te onderzoeken die ten grondslag liggen aan haar angsten. Ze leert haar vastzittende overtuigingen op te sporen en uit te dagen. Ze leert ook om zichzelf gerust te stellen. Ze zet actief mindfulness in. Ze werkt hard. Keihard.
Wat volgt zijn nachten met meer slaap. Steeds een beetje meer. Zelfs na een feestje. Zelfs in een vreemd bed tijdens een weekendje weg. Maar dat niet alleen. Ze bloeit op, is energieker en krijgt meer zelfvertrouwen.
En dan dat bewuste mailtje. Deze zwangerschap is niet afgebroken in het eerste trimester. Ik voel me geroerd door haar wens die in vervulling lijkt te gaan. Zij ziet dat. Zij is mij enorm dankbaar voor mijn hulp. Ik zie dat en ik hoor dat. Ik voel dat. Door het scherm heen.
We hebben de behandeling een tijd terug afgesloten. De hormonen gieren door haar lijf en ze slaapt nog steeds goed. Ze verwacht de baby ieder moment. Ik kijk uit naar het bericht dat ze moeder is geworden. Waarschijnlijk zal ze dan gebroken nachten hebben en vermoeid zijn. Dat geeft niks, dat wordt, zonder therapie, vanzelf weer beter.
Mary-Ann ter Huurne
GZ-psycholoog Mediant Online