Conrad (46): “Herstel is nooit af, maar het is ook nooit voor niets”
Conrad is zo’n grote, vriendelijke verschijning die meteen een warm gevoel geeft. Samen met zijn vrouw en hun twaalfjarige dochter woont hij in Enschede, maar oorspronkelijk komt hij uit het bruisende Den Bosch. Voor de liefde verruilde hij zijn geboortestad voor Twente. Waar hij vroeger zijn energie kwijt kon in het bespelen van zijn gitaar in zijn metal band, gebruikt hij die kracht nu in zijn werk.
Als ervaringsdeskundige bij Mediant is Conrad dagelijks actief op locatie Helmerzijde. Daarnaast ondersteunt hij bij Bureau Herstel, Bemoeizorg en werkt hij mee in het ACT-team, dat intensieve zorg biedt aan mensen met complexe psychiatrische aandoeningen. Met zijn grote hart en rustige kracht maakt hij het verschil voor velen.
Van angst naar overleving: een jeugd vol spanningen
Zijn weg naar herstel begon al op jonge leeftijd. Conrad kwam op zijn zesde in aanraking met ontwrichtingen. Zijn vader verloor destijds zijn baan en kon daar moeilijk mee omgaan. Zijn vader greep naar de alcohol en ontwikkelde een kwade dronk, wat leidde tot fysieke en mentale mishandeling binnen het gezin. Conrad groeide op in angst, wat een diepe onzekerheid in hem veroorzaakte. “Ik was constant op mijn hoede,” zegt hij. Uiteindelijk ontwikkelde hij een angststoornis.
Pas veel later werd duidelijk dat Conrad ook ADD heeft. “Toen vielen veel puzzelstukjes op hun plek. Ik begreep ineens beter waarom ik reageerde zoals ik deed.” In zijn jeugd zocht hij afleiding in blowen. Simpelweg om niet te hoeven denken aan de angst die hij voelde. Lange tijd leefde hij in een overlevingsmodus.
Een zware klap kwam toen zijn zus, na een postnatale depressie, een einde aan haar leven maakte. Zijn diepste angst, alles verliezen, werd werkelijkheid. Toch ging hij door. “Ik moest wel,” vertelt hij. Na acht jaar in de bouw gewerkt te hebben, stortte hij in. Zijn overlevingsmechanisme werkte niet meer en hij raakte in een diepe depressie. “Op een dag stond ik bij het spoor. De trein kwam… en ging weer. En ik bleef staan.” Op dat moment voelde hij een hand op zijn schouder. Een politieman. “Hij zei niets, hij maakte alleen een gebaar: ‘Kom maar.’ Hij bracht me naar huis.”
De volgende ochtend werd Conrad opgenomen op de PAAZ, waar hij zes maanden verbleef. Tijdens die opname kreeg hij intensieve begeleiding, waaronder PMT (psychomotorische therapie). “Ik heb daar leren omdenken, en weer leren voelen.” Het omslagpunt kwam tijdens een wandeling in het naastgelegen natuurgebied. “Voor het eerst in mijn leven rook ik de natuur weer echt. Ik zag structuren, kleuren. Alles kwam binnen. Toen wist ik: ik ben op de goede weg,” vertelt Conrad.
De kracht van delen: van patiënt tot professional
Na zijn ontslag uit de PAAZ wilde Conrad weer aan het werk. Via het UWV en een re-integratiecoach begon hij bij het ‘groenteam’ van Mediant, waar hij tuinwerkzaamheden uitvoerde rond de locaties. Tijdens zijn opname op de PAAZ had hij een bijzondere ontmoeting met een medepatiënt. Zij zei tegen hem: “Heb je niet door dat iedereen met jou praat, en niet met de verpleging? Misschien ben je wel geschikt als ervaringsdeskundige.” Die opmerking bleef bij Conrad hangen.
Via Bureau Herstel ging het balletje rollen. Bureau Herstel, onderdeel van Mediant, biedt ondersteuning aan mensen met psychische kwetsbaarheden in Twente en werkt met activiteiten en cursussen waarin ervaringsdeskundigheid centraal staat. Conrad besloot zijn gevoel te volgen en begon aan de opleiding tot ervaringsdeskundige aan Saxion, die hij in 2016 succesvol afrondde.
Nu, jaren later, haalt hij veel voldoening uit zijn werk. “Ik weet wat het is om bang te zijn, om te overleven. Daarom kan ik er voor anderen zijn,” zegt Conrad. Zijn dochter is zijn grootste drijfveer. “Ik wist niet wat onvoorwaardelijke liefde was, tot zij werd geboren.”
Ook vindt hij rust in het spelen van gitaar en gamen. “Dat helpt me ontspannen. En het mooiste is: ik game ook graag met mijn dochter.” Zijn leven is niet zonder uitdagingen, maar met structuur, ritme en betekenisvolle verbinding lukt het hem om goed in balans te blijven.
“Herstel is nooit af,” zegt hij. “Maar het is ook nooit weggegooide tijd en energie. Je leert steeds opnieuw omgaan met situaties. En dat leer je niet alleen voor jezelf, maar ook om er voor anderen te kunnen zijn.”