Harrie (65): Van psychische chaos naar innerlijke rust
Harrie werd onlangs 65 jaar en blikt terug op een leven dat lange tijd getekend werd door psychische klachten. Op zijn 35e kreeg hij zijn eerste psychose, mede doordat Harrie niet kon praten over zijn gevoelens. Inmiddels noemt hij zichzelf met een knipoog "Harrie uit de Warrie", een naam die verwijst naar de mentale chaos die hij doorstond én overwon.
Harrie groeide op in Glanerbrug, als oudste van vier jongens. Thuis was weinig ruimte voor emoties. Zijn moeder had vermoedelijk een oorlogstrauma en kampte met sociale angsten; zijn vader was een harde werker. “Er werd niet geknuffeld of gepraat over hoe je je voelde, maar ook werd niet gevraagd wat je beleefd had” vertelt Harrie. Ondanks goede schoolresultaten bleef hij verlegen en had hij moeite met contact, vooral met volwassenen en meisjes. Toen zijn vader werd opgenomen op een psychiatrische afdeling, namen de spanningen thuis verder toe.
Zijn moeder stierf toen Harrie 22 was aan borstkanker. Daarna kreeg hij schuld- en schaamtegevoelens, omdat hij vond dat hij haar niet voldoende gesteund had. Tot overmaat van ramp trouwde hij op zijn 30e met iemand, waar hij niet van hield. Hij vertelde niemand over dit alles.
Harrie heeft goede banen gehad, maar liep telkens vast door zijn lage zelfbeeld. Op zijn 35e kwam de geest uit de fles en kreeg Harrie zijn eerste psychose: hij dacht dat hij de reïncarnatie van Jezus was.
Hij werd opgenomen op de gesloten afdeling van Helmerzijde. Vooral het krijgen van een vriendin veroorzaakte veel stress, wat vier keer leidde tot manisch-psychotische opnames.
Na zijn eerste opname, werkte Harrie jarenlang op de boekhouding van het Arbeidscentrum Mediant. Na de plotselinge dood van zijn vader in 2000 ging hij een paar jaar, na werktijd, naar het café, hoewel hij zich daar nooit echt op zijn gemak voelde.
Van 2005 tot 2017 werkte hij op de personeelsadministratie van de DCW (sociale werkvoorziening). Na zijn laatste opname in 2017 ging hij te snel weer aan het werk, ging fouten maken en werd recalcitrant. Hij kwam uiteindelijk op de verpakkingsafdeling, waar hij o.a. samenwerkte met mensen met een verstandelijke beperking. “Zij hielden me een spiegel voor: zij waren gelukkiger dan ik.”
Het keerpunt
Een keerpunt kwam toen zijn oom Gerard, met wie hij na het overlijden van zijn vader een goede band kreeg, in 2019 terminaal werd. Harrie waakte bij hem in zijn laatste uren en zei heel lief: “Lieve oom Gerard, het is goed zo, ga maar” en bad het Onze Vader en het Weesgegroet uit piëteit voor hem. Oom Gerard stierf heel rustig in zijn hand. Harrie dacht: "Hoe kan dat? Zo lief ben ik helemaal niet."
Hij maakte een mooie levensloop voor hem op de crematie en ontving complimenten. Dit alles gaf hem zelfvertrouwen en innerlijke rust, iets wat hij eigenlijk nooit had gehad. Ook heeft hij meerdere dingen mogen meemaken, die voor hem het bewijs zijn dat er meer is tussen hemel en aarde.
Harrie stopte met zware medicatie, begon met een lichte dosis van een antipsychoticum en merkte dat hij veel energie, emotionele beleving én levenslust kreeg. “Ik voelde weer emoties, sliep goed en kreeg meer libido.” Tegelijkertijd ontdekte hij Bureau Herstel – een plek waar hij zich eindelijk echt begrepen voelde. Daar deelde hij voor het eerst openlijk zijn gehele verhaal, volgde cursussen en werd vrijwilliger. Tegenwoordig is hij er gastheer op de Inloop, geeft samen met anderen de cursus Verbondenheid en wandelt met de Walk & Talk-groep en helpt mee bij thema-avonden.
Naast zijn herstelwerk heeft Harrie ook zijn sociale leven opnieuw opgebouwd. Hij had jarenlang intensief contact met een vriendin met borderline-problematiek, die hij als de zus beschouwde die hij nooit had. Sinds vier jaar heeft hij een fijne LAT-relatie met zijn vriendin, die lid is van de cliëntenraad van Mediant.
Zijn dagen zijn nu gevuld met zingeving, geloof en plezier. Hij bezoekt de katholieke kerken in Enschede en Glanerbrug, het Citypastoraat en ervaringsinitiatief Ixta Noa. Hij is een fanatieke tafeltennisser, zingt karaoke in bar De WigWam en geniet van het leven zoals hij dat nooit eerder gedaan heeft. Zijn favoriete nummer? Sweet Caroline van Neil Diamond – een nummer dat hij al sinds de jaren ’70 meezingt.
“Vroeger dacht ik soms aan zelfmoord, maar ik heb nooit een poging gedaan. Nu ben ik vrij, voel me gelukkig en leef met volle teugen. Eindelijk ben ik thuisgekomen bij mezelf.”